23 Μαρτίου. Ημέρα Πέμπτη. Ώρα εκεί γύρω στις 8:00 ήταν θαρρώ που λέξεις και νότες μας σεργιάνισαν σε τόπους μαγικούς κι ονείρου χώρες. Αυτούς τους τόπους της ψυχής που πάντα γενναία θα πορεύεται σε χρόνους δίσεκτους και σε καιρούς θλιμμένους.
Η Χορωδία του Συλλόγου, με την Αργυρώ Σταυρίδη στο πιάνο, γέμισαν την Πειραματική σκηνή του Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου του Δήμου Ηρακλείου, με νότες από αγαπημένα κομμάτια μελοποιημένης ποίησης.
Η βραδιά συνεχίστηκε με μια ομάδα εννέα συναδέλφων, οι οποίοι ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του συλλόγου, διάβασαν στίχους δικούς τους με τη συνοδεία εξαίρετης μουσικής. Είναι άξιο λόγου το γεγονός πως έδεσαν οι στίχοι εννέα ανθρώπων που συναντήθηκαν για πρώτη ϕορά με αϕορμή την ποιητική βραδιά τούτου του Μάρτη. Διαϕορετικό ύϕος, διαϕορετική γραϕή μα ένα το μέγα θέμα, το κοινό. Ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που πονά, γελά, ονειρεύεται, λυπάται, τυραννά, βασανίζεται, κρίνει και κρίνεται, πλανεύει και πλανεύεται, αγαπά, μισεί, ερωτεύεται, θυμώνει, καταστρέϕει, δημιουργεί , τραγουδά. Ο άνθρωπος με όλα τα ρήματά του, όλα τα ουσιαστικά και τα επίθετά του. Σε ετούτου την ψυχή έκαναν βουτιά οι λέξεις των εννέα και μας μετέϕεραν όλο το συναίσθημα, όλες τις εικόνες, όλη τη μνήμη που ’χουν μέσα τους.
Όλα όσα κάνουν τις λέξεις κάτι παραπάνω από απλή συνάθροιση γραμμάτων. Όλα όσα κάνουν τις λέξεις να βλέπονται, ν’ αγγίζουν, να μιλούν, ναευωδιάζουνε. « Πάρε τη λέξη μου, δώσε το χέρι» ο τίτλος της ποιητικής αυτής βραδιάς παρμένος από το γνωστό στίχο του Εμπειρίκου, έδεσε μοναδικά με τον άνθρωπο. Με αυτόν που απλώνει το χέρι, αυτόν που τολμά σε τούτους τους δίσεκτους καιρούς να δίνει απλόχερα τη λέξη που η καρδιά ζητά. Τη λέξη της αγάπης που δεν προσδοκά, αυτής που τίποτα δεν περιμένει.
Το ποιητικό μέρος έκλεισε μελωδικά με την Αργυρώ Σταυρίδη στο τραγούδι και το Γιώργο Μουρτζάκη στην κιθάρα. Η βραδιά τελείωσε με τη βράβευση των παιδιών των συναδέλϕων τα οποία εισήχθησαν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας μας κατά το σχολικό έτος 2016-7. Η βραδιά ξεκίνησε με τον άνθρωπο και τέλειωσε με την ελπίδα . Μια βραδιά εξαίρετης αισθητικής και πλήρους συναισθήματος που θα θέλαμε σίγουρα να ξαναζήσουμε.
